Θα απεργήσεις;;;

Διανύουμε τη μεγαλύτερη χρονικά κρίση που έχει περάσει η Ελλάδα στην νεότερη ιστορία της. Οι κομματικοί εργατοπατέρες και οι κομματικοί συνδικαλιστές του κρατικοδίαιτου δημόσιου τομέα έχουν πλήρως εξαφανιστεί και υπενθυμίζουν μόνο την παρουσία τους, με κάποιες στάσεις εργασίες και κάποιες πανηγυρικές 24ωρες απεργίες, που δεν ενοχλούν καθόλου το μνημονιακό σύστημα.

Ο κομματικός συνδικαλισμός μας, που στην εποχή των παχέων αγελάδων παρίστανε το δήθεν αδούλωτο και υπερήφανο κίνημα, ξαφνικά και ως εκ θαύματος, έγινε πολιτικά «αρνάκι» και συναίνεσε απόλυτα στη μνημονιακή κατοχή της χώρας. Ουδέποτε διανοήθηκε να πάει σε πλήρη ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές και τις μνημονιακές κυβερνήσεις.

Τώρα, πάμε και πάλι για ένα τέτοιο «πανηγυράκι» και καπέλωμα της λαϊκής αγωνίας και μετά πίσω στους καναπέδες μπροστά από τις τηλεοπτικές οθόνες.

πηγή

το είδαμε εδώ

ΣΧΟΛΙΟ:

Δεν αντιμετωπίζουμε τους συναδέλφους ως "πρόβατα" που θα τους πούμε τι να κάνουν. Σεβόμαστε κάθε συνειδητή επιλογή. 

Η θέση μας είναι ότι το προσκυνημένο συνδικαλιστικό κίνημα  (που στην καλύτερη περίπτωση απολαμβάνει τα προνόμια των αδειών και του μειωμένου ωραρίου και τα έξοδα για την συμμετοχή στα συνδικαλιστικά συνέδρια και στην χειρότερη νέμεται την εξουσία, μαζί της), επιλέγει μορφές αντίδρασης που όχι μόνον δεν δυσκολεύουν αλλά αντιθέτως ευνοούν την κυβερνητική εξουσία :

Με τις απεργίες και γλιτώνουν χρήματα και εκτονώνουν σε ήπιες και ελεγχόμενες μορφές αντίδρασης την οργή του λαού.

Επαναλαμβάνουμε την πρόταση μας για συστηματική επίσκεψη στα βουλευτικά γραφεία ειδικά τα σαββατοκύριακα που οι βουλευτές έρχονται στην επαρχία για να δούνε την εκλογική τους πελατεία. Μόνον αν μας δουν μπροστά τους, μη κομματικά κατευθυνόμενους συνεπώς μη ελεγχόμενους, θα μας υπολογίσουν